Η έγκαιρη αναγνώριση των ασθενών με COVID-19 ως ασθενείς υψηλού κινδύνου που γίνεται συνήθως από τους Γιατρούς στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας Παθολόγους , Γεν Γιατρούς κλπ. στηρίζεται σε διάφορους παράγοντες όπως η κατάσταση εμβολιασμού, τα συνυπάρχοντα νοσήματα και η ανοσολογική επάρκεια. Στους ασθενείς υψηλού κινδύνου είναι σημαντικό να αρχίσει έγκαιρα αντιιική θεραπεία για να προλάβουν την σοβαρή νόσο. Η κατάλληλη αντιιική αγωγή και οι αλληλεπιδράσεις με άλλα φάρμακα είναι επίσης σημαντική. Ο εμβολιασμός παραμένει το κύριο προληπτικό μέτρο.
Ασθενείς υψηλού κινδύνου:
- Οι μη εμβολιασμένοι.
- Οι υπερήλικες ιδιαίτερα άνω των 80 χρ.
- Οι παχύσαρκοι με δείκτη μάζας σώματος άνω των 30 BMI.
- Οι ανοσοκατεσταλμένοι είτε από τη νόσο τους είτε από φάρμακα που λαμβάνουν.
- Ασθενείς με χρόνια νοσήματα όπως με πνευμονοπάθειες, καρδιοαγγειακά νοσήματα, νεφροπάθειες, σακχαρώδη διαβήτη, κακοήθη νοσήματα, αιματολογικές κακοήθειες, αυτοάνοσα νοσήματα.
Αντιιική θεραπεια
Η αντιιική θεραπεία πρέπει να χορηγείται μέσα στις πρώτες 5-7 ημέρες από την έναρξη των συμπτωμάτων. Φαίνεται να είναι καλύτερα να αρχίσει μέσα στις 3 πρώτες ημέρες.
Για τους περισσότερους ασθενείς η κατάλληλη αγωγή γίνεται με το συνδυασμό νιρματεβίρη / ριτοναβιρη (Paxlovid) ενώ η αγωγή με ρεμτεσιβιρη (Veklury) και μολνουπιναβίρη (Ragevrio) αφορά κυρίως ασθενείς εξωνοσοκομειακούς με ηπιότερη νόσο.
Ο συνδυασμός των αντιιικών παρουσιάζει σημαντικές αλληλεπιδράσεις με αντιπηκτικά φάρμακα και τις στατίνες για την χοληστερίνη και χρειάζεται προσοχή.
Κωνσταντινίδης Ιωάννης. Παθολόγος